Geçmiş yüzyıllarda, güzel Türkçemizdeki saflığın bozulması, resim, heykel ve halk müziğimiz için de geçerliydi.
Resim ve heykel sanatı puta benzetilerek tercih edilmiyordu .
Bizans ve arap müzikleri tek sesliydi. Çok sesli müziğe ve çok sesli koroya izin vermeyen kişilerin gırtlak yorumuna bağlı ilkel otantik ilkçağ kökenli bu müzikler , Türklerin gelecekte müzik enstrümanlarını geliştirmelerinide engelledi.
Türkler Gelişmiş silah tekniklerinin yanında müzik sanatında Dünya (Savaş) müziklerinde çok büyük bir atılım yaptılar.nefesli ve davul eşliğinde çok sesli olarak geliştirilen MEHTER MARŞLARI vardı. Ne yazıkki evrensel hale getirilemedi. Halbuki Avrupalılar Rönesans aydınlanması kapsamında sanat ,kültür,felsefe ,mantık yanında
Çok sesli senfonik korolar ve senfonik müziği bizden duydukları ve aldıkları trompet davul zurna gibi enstrumanları geliştirerek ürettiler.
Arabesk müzik türüyle evrensel müzik ve sanatçı yaratılamaz .Çünkü tek sesli müzik kişiye özeldir ve 45 kişilik senfonik müzik enstrümanı ve 50 kişilik koronun birlikte icra ettiği bir çok sesli müzik yapıtını gerçekleştiremez.Bu bağlamda Arapların ilkel otantik müziği ile Türkler evrenselliği yakalayamaz. Herşeyde olduğu gibi müzik bir alışkanlıktır. Ezberdir. Ezgi ve seslere şartlanmadır.Tek sesli arabesk şarkılar ile büyüyen çocuklarımız çok boyutlu düşünemez, matematiksel zeka ve felsefe derinliğine ulaşamaz. Türkler ancak Türk halk müziğinin nağmelerini ve çalgılarını geliştirerek ve ezgilerini çok sesli akapella korolar ile birlikte seslendirerek camilerde cemevlerinde geniş halk kitleleriyle birlikte çocuklarımıza piyano eşliğinde senfonik müzikler dinleterek ve halk müziğimizi senfonik hale getirerek çok sesli müziği sevdirerek evrensel sanat anlayışını yakalayabilir.Aksi taktirde dilimiz ve müziğimiz eninde sonunda yok olacaktır.
