Her dil iki ana öğeden oluşur; sözcükler ve bunların bir yere/cisme işlenmesi…yani, “harfler”le görünür hale getirilmesi; buna da “harf”, kısaca, “Abece” diyoruz.
“Abece” dediğimiz bu harfler Göktürk , Viking,Çin Kiril, Latin, Grek vs. Dillerinde vücut bulmuştur.
Peki, bu anlamda Türk topluluklarının konuştukları dili, sözcükleri ,cisimlere işledikleri harfler topluluğu yani ” abece”si nedir?
“Orhun/Göktürk Alfabesi” dir.
Görüldüğü gibi asıl “büyük hata”yı ve “özenti”yi Arab’a, Acem’e özenip atalarımız Orhun/Göktürk alfabesini terk edenler yapmışlardır….
Özetle: Birtakım kişilerin “hata” ve “özenti” olarak gördüğü Cumhuriyet’in dil ve yazı devrimi atalarını terk etmek değil, tam tersi olup anadiline , yani özüne köküne dönmesidir.
eğer Türk göçleriyle Cumhuriyet’in arasına “dil”i Arap-Acem karışımı; Abecesi “Arap harfli” o 600 yıllık süreç girmeseydi bugün “okuyamıyoruz” diye şikayet edilen o eserler de, o mezar taşları da; Arapça Farsca’dan apartılmış Osmanlıca dilli ve de Arapça harfli olmayacak; “Türk’ün abecesi” olan Orhun/Göktürk abecesiyle Türkçe yazılmış olacaklardı; kimse de bugün “dedelerimizin mezar taşlarını okuyamıyoruz” diye şikayet etmeyecekti..Bu bağlamda dil konusunda yapılan Tarihsel yanlışların bilincine vararak,kültürümüzün ayrılmaz parçası olan anadilimize sahip çıkmalıyız.Arap dili ve Farsça bilim dili olmaktan çok uzaktır. Evrensel değildir.Arap kültürüne ve diline özenti, yönetici ve yönetilen ile birlikte toplumun bütününde ayrıştırma yaratır. Halkın anlayamayacağı karışık bir dille ifade ile bilinçli bir toplum yaratılamaz…Saf ve temiz bir dil bütünlüğü , sanatta ve bilimde ileri seviyede olan tüm kültürlerin ayrılmaz bir parçasıdır.Nasılki Rus, İngiliz, Japon dilleri karışık bir dil oluşturmadıysa, Türk , Arap, acem dillerinin ortak bir dil oluşturamıyacağı çok açıktır.
Arap yada Avrupa dillerinden esinlenen Devlet, toplum ve kurumlar, kötü bir taklitçilikten öteye gidemezler.Ulusal kültür , insanlarımızın düşünsel ve imgesel bağımsızlığı, inşa edilen bir beden gibi özgün olmalıdır.
